Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

"Αυτοί που μας κλέβουν το ψωμί από το τραπέζι, μας μιλάνε για φτώχεια..."

Κάνε μια ανασκόπηση. Πήγαινε πίσω και σκέψου τι έχει απομείνει, τι καλό έχει συμβεί στην ζωή σου από τους "σωτήρες" αυτού του τόπου που στήριζες και την άφηνες στα χέρια τους.

Ίδια κοστούμια με άλλα πρόσωπα. Ίδιες γραβάτες και ίδιες πολιτικές. Με το ύφος του "λυτρωτή" σου μιλάνε για πατρίδα. Καυχιούνται ότι πασχίζουν να σε σώσουν. 
Μιλάνε για λαό...Ποιον λαό? 
Ποιος είναι λαός,για αυτούς έχεις σκεφτεί? 
Λαός για αυτούς είναι όσοι δεν μιλούν, όσοι δεν αντιστέκονται και δεν σηκώνουν κεφάλι. Όσοι δεν τολμούν να φέρουν αντίρρηση στα βρώμικα σχέδια τους. Λαός για αυτούς είναι όσοι απέμειναν τριγύρω τους να τους γλείφουν περιμένοντας ένα ξεροκόμματο από την πίτα. Τους βλέπεις. Είναι απροκάλυπτοι πια. Μιλάνε με το ύφος του ήρωα και δήθεν πονούν για την Δημοκρατία. Ποια Δημοκρατία??
Αυτή που έχουν τσακίσει οι ίδιοι? Αυτή που οι ίδιοι έχουν κόψει και ράψει στα μέτρα τους,για να περνούν νόμους με το έτσι θέλω,να κυβερνούν με μειοψηφία,να απολύουν εργαζόμενους,να υπογράφουν μνημόνια στέλνοντας στον θάνατο χιλιάδες ανθρώπους...Όταν σε ένα κοινωνικό σύνολο πεινάει έστω ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, παύει να υφίσταται Δημοκρατία. Σε θέλουν σκυφτό, να καταπίνεις αμάσητο ότι σου λένε. Σε θέλουν λειψό και ανήμπορο και σου κόβουν το μισθό. Σε θέλουν προσκυνημένο και σου πουλάνε φούμαρα. Σε θέλουν αμόρφωτο και καταστρέφουν την Παιδεία. Σε θέλουν χαζό και αποβλακωμένο και το καταφέρνουν με την τηλεόραση. Σου πετάνε στην μούρη εκπομπές που ξέρουν ότι δεν μπορείς να σκεφτείς πως αυτά που βλέπεις απαιτούν νοημοσύνη υπό του μηδενός. Το ξέρουν. Εσύ όχι. Σε θέλουν να τα βάζεις με τον δίπλα και ποτέ με αυτούς,τους από πάνω. Σπέρνουν μίσος και θερίζουν διχόνοια. Σου μιλάνε για θυσίες και σου κόβουν το μισθό, σε στέλνουν στη ανεργία "για το καλό της πατρίδας".Δεκάρα δεν δίνουν για την πατρίδα φίλε μου. Σωτηρία για αυτούς είναι οι τράπεζες και τα πολυεθνικά αφεντικά τους. Για αυτούς δουλεύουν. Αυτούς υπηρετούν. Όσοι αντιστέκονται,όσοι τολμούν να αντιδράσουν είναι εχθροί για αυτούς. Σε θέλουν φυλακισμένο στο μίζερο κουτί σου να περιμένεις ένα θαύμα που δεν θα έρθει ποτέ. Ξέρουν καλά ότι η ζωή σου θα αλλάξει ΜΟΝΟ αν εσύ ξεσηκωθείς και αντισταθείς. ΜΟΝΟ αν εσύ κλείσεις την τηλεόραση και κατέβεις στο δρόμο να παλέψεις,να φωνάξεις,να διεκδικήσεις. Δες τους πως μιλούν, με τι ύφος και έπαρση. Με τι επίπεδο και τι μόρφωση. Αυτό είσαι ? Αυτός είναι ο καθρέφτης σου? Αυτό ονειρευόσουν για την ζωή σου? Να την κυβερνούν και να την καθορίζουν άλλοι ? Σε θέλουν αμέτοχο να μην έχεις γνώμη.Σταμάτα να βλέπεις μέχρι την μύτη σου.Κοίτα γύρω σου.Δες πως `` ζει `` ο κόσμος.Βγες από την ονειρική αυταπάτη του μικρόκοσμού σου και κοίτα την ωμή αλήθεια κατάματα.Αν είσαι τυχερός - η και έχεις ακόμα μια δουλίτσα,δεν σημαίνει ότι θα την έχεις πάντα. Και όχι γιατί τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο. Μην το ρίξεις στην φιλοσοφία.

Η δουλειά καλέ μου γείτονα και η αξιοπρέπεια ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΔΕΔΟΜΕΝΑ. Δεν είναι όμως γιατί για αυτούς προέχει το κέρδος και όχι οι ανάγκες σου. Όσο παραμένεις απαθής, τόσο θα λιγοστεύουν οι ελπίδες να ζήσεις κάποια στιγμή ελεύθερος. Όσο παραμένεις απαθής,τόσο θα παραμένουν και εκείνοι αδίστακτοι. Μέχρι να σε αποτελειώσουν. Και να μείνουν μόνοι τους. Αυτοί και τα μεγάλα αφεντικά τους. Αυτοί και τα τσιράκια τους. Και όλοι μαζί στον πλούτο που θα τους χαρίσεις εσύ με τον κόπο σου και το αίμα σου. Κι εσύ τότε θα είσαι μόνος. Δεν θα υπάρχει κανείς δίπλα σου. Κι όταν υπήρχε, δεν έβλεπες. Κοίταγες την πάρτη σου.

Σήκω και πάλεψε...

Αλλιώς, τέλειωνε επιτέλους με αυτή την παρωδία που ονόμασες ζωή...
του Dave (Φράξια)

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου